Gebroken

Zo sneu, vorige week viel ons kleine mevrouwtje van 6 buiten op de stoep. Ze had geen jas en schoenen aan, dus ik riep haar naar binnen. Daar kwam ze aanhollen, struikelde over een tak, viel pardoes over 2 kleine klompjes bij onze achterdeur en kwam aan mijn voeten terecht.

Brullen natuurlijk, maar later leek het mee te vallen. Ze werd 's avonds een keer wakker, maar sliep verder de hele nacht goed door. Vrijdagmorgen deed het nog wel pijn, maar toch deed ze er ook wel weer wat mee.
Dus toch naar school.

Maar 's middags belde de ehbo-juf dat het toch echt niet ging.
Naar de huisarts en gelijk door naar het ziekenhuis.

Dus zit ze nu met haar armpje in het gips...

wat ze eigenlijk nu het niet meer zo'n pijn doet ook wel weer een beetje interessant vind...helemaal blij met haar mooie ballon die ze van mij uit mocht zoeken in het ziekenhuis!

Eerst had ik het gevoel dat ik te onachtzaam geweest, dat ik het zelf niet had gemerkt.
Maar de gipsmeester vertelde dat het haar zelfs bij haar eigen kind was overkomen, dus toen liet ik het schuldgevoel maar gaan.

Ze kan er niet zoveel mee als ze zou willen....zaterdag wilde ze me graag helpen met eten koken.
Gehaktballetjes draaien gaat natuurlijk niet....komkommer snijden ging alleen samen met mama...
maar de ui heeft ze toch echt helemaal zelf gepeld...doorzettertje!

Al met al was vorige week zo hectisch en gevuld, dat ik nauwelijk toegekomen ben aan het lezen van al jullie blogs, daar hoop ik deze week weer wat tijd voor te maken!

Groetjessss.....

Klikadvertentie: